Mijn leven heeft me al vroeg geconfronteerd met uitdagingen die ik nooit had voorzien. Op school voelde ik mezelf vaak buitengesloten en werd ik lange tijd geconfronteerd met pesten, wat diepe sporen naliet. Mijn coming-out in het laatste jaar van de middelbare school maakte die periode nog complexer. Het gevoel nergens bij te horen groeide, en ik raakte verstrikt in onzekerheid en eenzaamheid. Er leek altijd iets te zijn dat me weerhield om mezelf te zijn, en ik verloor gaandeweg niet alleen mijn gevoel van veiligheid, maar ook het beeld van wie ik eigenlijk was. 

De druk van verwachtingen, lichamelijke uitdagingen en pijn, mijn hoogsensitiviteit, en de heftige emoties die dit met zich meebracht, zorgden voor een lange strijd met mijn mentale gezondheid. Ik vocht tegen anorexia, depressie, CPTSS en soms leek de strijd zo zwaar dat het leven zelf uitzichtloos voelde.  

Na jaren behandeling, therapieën en opname, begon ik langzaam maar zeker te leren hoe ik kon omgaan met mijn emoties en hoe ik opnieuw grip kon krijgen op het leven. Ik ontdekte niet alleen dat er manieren zijn om de zwaarste stormen te doorstaan, maar ook dat ik niet langer hoefde te vechten om te overleven. Ik mocht leren om écht te leven.